Hét grote thema in het leven van Radboud Spruit is de dood. Als kind was hij er doodsbang voor, als grafkistenmaker is hij er dagelijks mee bezig. “Gesprekken en ontmoetingen rond de dood kunnen, hoe verdrietig ook, heel mooi zijn!” Lees verder ‘Het mooiste beroep van de wereld’→
Het sfeervolle en kleurrijke portiek aan de Van Brakelstraat, met plant en rode lampion, doet al iets speciaals vermoeden. Een veronderstelling die blijkt te kloppen, want achter de oranje-rode deuren bevindt zich de praktijk van Monique Kolfschoten, een bijzonder therapeut en coach.
‘Treed je ook wel eens op?’ Of: ‘Daar zou je je beroep van moeten maken.’ Uit opmerkingen van publiek bij een voorstelling blijkt vaak dat mensen zich niet kunnen voorstellen dat je professioneel acrobatiek kunt bedrijven. Iets wat wijkgenoot Angela Dirven al dertien jaar met veel inzet en passie doet. Lees verder BIJZONDER BEROEP: Acrobate Angela Dirven→
Een jaar geleden kwam Anne Lauwers wonen aan de Zandhofsestraat. Dat is handig want haar atelier Maskerade is vlakbij, in de voormalige chocoladefabriek van Verkade in de Kerkstraat. Maskerade richt zich op theatervormgeving en bestaat sinds 1984. Vroeger maakte Anne kostuums en rekwisieten, tegenwoordig ontwerpt ze vooral karakterkostuums voor bedrijven en reclamebureaus.
Door Annet van den Akker
Anne startte direct na haar eindexamen kunstacademie – richting theatervormgeving, met het timmeren van decors en schilderen van achtergronden; dat deed ze naast het maken van theaterkostuums. Anne vertelt lachend: “Ik heb zelfs mijn LTS-diploma gehaald. Maar mijn affiniteit ligt echt bij het kostuum, en polyetherschuim is daarbij mijn specialiteit geworden.” Bij dat laatste gaat het om een karakterkostuum: een uitvoering in twee of drie dimensies, van het logo van een bedrijf bijvoorbeeld. Anne maakt altijd eerst een schaalmodel en vergroot dat later uit. Zo’n kostuum is een heel bouwwerk waar mensen in moeten kunnen lopen. Ze heeft vaste klanten, maar er zijn ook eenmalige opdrachten, zoals het maken van een zebrapak voor de opening van een dierentraverse. Ze maakte de schuimlijven voor de film ‘Erik of het klein insectenboek’ en produceert alle berenpakken voor Landal Greenpark.
Arbeidsintensief
Anne werkt al twintig jaar voor supermarkt Hoogvliet. Voor hen maakt ze vaste setjes kleine poppen: varkenspoppen voor bij het vlees, apen voor bij de groente en ijsberen voor bij de diepvries. Kinderen kunnen op een knop drukken en dan zingen de poppen een liedje. Ze legt uit: “Het is heel arbeidsintensief werk. Ik ben zeker twaalf dagen met één pak bezig. Het is ambachtelijk werk, ik snijd het schuim met een lintzaag of elektrische zaag. Bij iedere opdracht denk ik wel: kan ik dat wel? Maar het is een kwestie van gewoon beginnen en dan komt het wel. Ik verzin en laat me bij het ontwerpen er niet door beperken dat ik het ook zelf moet maken. Ik kan ervan leven, heb een dagprijs van 250 euro. Er is concurrentie, veel kostuums worden in China gemaakt, maar voor één pak kun je daar niet terecht. Als kind wilde ik altijd al knutselen, het is heerlijk om iets met je handen te kunnen maken.”