Het nieuwe bijenhotel, met de talloze gaatjes en gangetjes
Foto: Eric Westzaan
Dit voorjaar zullen, hopelijk, de eerste wilde bijen en hommels zich nestelen in de ‘kraamkamers’ van het bijenhotel aan de noordkant van het Griftpark. Voedsel gaan ze vinden in hun ‘kroeg’: de nabijgelegen, nieuwe bloemenweide. Lees verder Bijenhotel in Griftpark
Aan de Bekkerstraat is deze rij bebaarde koppen te vinden
Foto: Eric Westzaan
Al meer dan twintig jaar prijkt bovenaan de Wijkkrant Wittevrouwen een afbeelding van een stenen meisjeskopje. Het origineel hiervan is te vinden in de Leistraat. Op meer plaatsen in de wijk sieren dergelijke kopjes, maar ook andere decoratieve elementen, de huizen. Regelmatig zie je een heel rijtje huizen met identieke ornamenten. Is er meer bekend over ornamenten en andere versierselen aan de huizen van onze wijk? We zochten het uit. Lees verder Gevelversiering in Wittevrouwen
In 2021 bestaan we 50 jaar. In alle edities van 2021 besteden we aandacht aan dit heuglijke feit. Dit doen we het liefst samen met onze lezers. Uw inbreng wordt door de redactie zeer gewaardeerd! Dus heeft u ook iets met het getal vijftig, laat het ons weten. Lees verder 2021 – Jubileumjaargang
Impressie van de Blauwkapelseweg na de gewenste herinrichting
Afbeelding: Dees Nijpels
Dagelijks passeren ongeveer 10.000 auto’s de Blauwkapelseweg (kortweg BKW). Dat is érg veel voor een gewone weg langs een park, met behoorlijk wat bewoners daartegenover. Sinds de weg officieel ‘verkeersinprikpunt’ werd, is het (verkeers)bal. De gemeente vindt echter dat de weg het dubbele aantal auto’s kan dragen, tenminste volgens het mobiliteitsplan 2016 – 2025.
Lees verder Zorg over Blauwkapelseweg
Bep: ‘Ik moet er niet aan denken om hier weg te gaan.’
Foto: Eric Westzaan
De Takstraat zou de Takstraat niet zijn zonder Bep Botermans. Al 81 jaar woont ze in dit straatje in Wittevrouwen, waar zij op nummer 9 in de achterkamer werd geboren. Daar had ze een fijne jeugd, al waren de oorlogsjaren niet onbezorgd. De honger dreef Bep en haar moeder naar Drenthe, op een fiets met houten banden, waar ze samen met een buurmeisje op een boerderij verbleef. “Ik had vreselijke heimwee naar huis, naar mijn eigen omgeving,” herinnert zij zich. “Die heimwee heb ik altijd gehouden, ook als ik met mijn man met de vouwwagen op vakantie was.” Het huis op nummer 13, waar Bep nu woont, kochten zij en haar man op een veiling voor 4500 gulden. “Er was in die tijd, in 1962, enorme woningnood. De eerste anderhalf jaar woonden we bij mijn ouders in.”
Lees verder Bep uit de Takstraat
