‘Daar kun je toch niet van leven?’
‘Treed je ook wel eens op?’ Of: ‘Daar zou je je beroep van moeten maken.’ Uit opmerkingen van publiek bij een voorstelling blijkt vaak dat mensen zich niet kunnen voorstellen dat je professioneel acrobatiek kunt bedrijven. Iets wat wijkgenoot Angela Dirven al dertien jaar met veel inzet en passie doet. Lees verder BIJZONDER BEROEP: Acrobate Angela Dirven
Vraagt u zich ook wel eens af wat er schuilgaat achter sommige gevels in Wittevrouwen? Zoals bij het gebouw op de hoek van de Kleine Singel en de Wittevrouwensingel. College voor de Rechten van de Mens, staat er op een bord naast de deur. Wat zitten daar voor mensen, wat doen ze er? De Wijkkrant stapte naar binnen en bezocht een zitting in de Grote Zittingzaal.
Een stevige stem opzetten, zitten met je benen uit elkaar, breed gaan staan: het zijn maar een paar voorbeelden van dominant gedrag dat volgens datingcoach Daan de Ram zou helpen om vrouwen te versieren. Lees verder Bijzonder beroep: Mannen leren hoe je een vrouw versiert
Toen vorige zomer lijn 8 uit de wijk verdween was dat voor sommigen – veelal ouderen – een teleurstelling, anderen, zoals Ralph Nunn en Jeroen Urbanus, zagen kansen. Zij zijn de initiatiefnemers voor het vergroten van de verkeersveiligheid in hun straat, de Griftstraat. De voormalige busroute willen ze omtoveren tot een weg waar niet meer ‘gescheurd’ kan worden. Lees verder Griftstraat werkt aan 30 km-zone
Het gedeelte van de Oosterspoorbaan dat langs Wittevrouwen loopt zal de komende jaren nog niet veranderen, zegt Marie Baartmans van Happyland Collective, een samenwerkingsverband van landschapsarchitecten. Zij werkt in opdracht van de Stichting Oosterspoorbaan Utrecht aan een plan voor het zuidelijke gedeelte van de spoorbaan, dat loopt van het Spoorwegmuseum naar de Koningsweg. Daar rijden nu geen treinen meer en hebben de bewoners langs het spoor zich verenigd in deze stichting. Zij dromen van een park, wandel- en fietspaden, stadslandbouw of zelfs van een succes als de New Yorkse ‘High Line’, waar eenzelfde bewonersinitiatief een beroemd stukje stad heeft opgeleverd.
Door Michel Simons
Aan ‘onze’ kant, oftewel het noordelijk deel dat loopt van het Spoorwegmuseum naar Blauwkapel, ligt dat anders. Eigenaar ProRail zal in de toekomst één spoor blijven beheren. Het Spoorwegmuseum moet immers voor treinen bereikbaar blijven.
Over het zuidelijk deel wordt door ProRail en de gemeente onderhandeld over verkoop van de grond. Dat is een lastig proces, waarover beide partijen weinig kwijt willen. Reden is waarschijnlijk de ‘bruidsschat’ die de gemeente vraagt. Wanneer ProRail verkoopt is het bedrijf ook af van het onderhoud van de bruggen en juist daarvoor wil de gemeente compensatie.
Onderhandeling is over het noordelijk deel nog lang niet aan de orde. ProRail had de wens de brede stukken grond aan projectontwikkelaars te verkopen, maar heeft deze plannen moeten laten varen omdat de gemeente daarvoor geen toestemming geeft. Als de helft van het spoorterrein eenmaal eigendom is van de gemeente, is al geopperd een fietspad aan te leggen te midden van velden wilde bloemen en ander moois. Onder andere tijdens een informatiebijeenkomst vorig jaar klonken enthousiaste geluiden.. .
Veel optimisme over een snelle ontwikkeling van het noordelijk deel is volgens Marie Baartmans niet gerechtvaardigd. Dit soort projecten duren al gauw 15 jaar en bovendien is het voor haar de vraag of er voldoende ruimte voor nieuwe plannen overblijft. “Eén van de twee sporen blijft bestaan en zal gelden als een echte spoorlijn met alle hekken en spoorse functies die daarbij horen. De strook die overblijft is soms niet meer dan 10 meter. Trek daar twee meter voor het fietspad af, dan blijft er maar weinig over.”