Trinette in haar woonkamer aan de Poortstraat
Foto: Eric Westzaan

Je ziet haar geboortejaar (’44) niet aan haar af. De sprankelende Trinette Schaap, geboren en getogen in de Poortstraat, oogt begin zestig.

Haar moeder was diacones – een protestantse verpleegster die verpleging als liefdewerk verricht – in het Utrechtse Diaconessenhuis. Vader en moeder trouwen snel in verband met de oorlog en betrekken Poortstraat 114 als tweede eigenaar. Het huis dateert van 1893 en bevat nog veel originele elementen zoals schuifdeuren met kasten aan de zijkant en prachtige plafonds met ornamenten. De ruimte boven de schuifdeuren is zó groot dat haar ouders daar in de oorlog Joodse onderduikers verbergen. Trinette blikt terug: “In mijn jeugd waren er achterbuurten in de wijk en het was toen een echte arbeiderswijk. Je kon niet over het Veeartsenijterrein heen. Het was erg spannend om daar toch een kijkje te nemen; je zag er paardenpoten liggen!” Na het overlijden van haar vader werkt Trinettes moeder als wijkverpleegkundige en geeft lessen EHBO en gezondheidsverzorging.

Trinette gaat naar de Daltonschool aan de Oudegracht en de Mulo en trouwt in ’63 met Jan Schaap. Ze blijft in Wittevrouwen wonen, op een etage aan de Obrechtstraat. Ze krijgt zoon Ferry en vier jaar daarna dochter Mireille. Tussendoor volgt ze de opleiding schoonheidsspecialiste, met specialisaties aromatherapie en voetreflexmassage. Ze doet daar niet direct iets mee, heeft er ook letterlijk niet de ruimte voor. De Poortstraat wordt te groot voor moeder en de Obrechtstraat te klein voor het gezin. Trinette verhuist terug naar haar geboortehuis en heeft er gedurende tien jaar een crèche aan huis. Officiële crèches zijn er dan nog niet. Speelgoed komt van de speel-o-theek, en er wordt geschilderd, geknutseld en voorgelezen aan het groepje van gemiddeld acht kinderen. Na de crèche pakt Trinette haar vak weer op. “Ik begon met de salon op de eerste verdieping en die heb ik 20 jaar gehad. Op dezelfde plek heeft Mireille nu haar salon, dat gaat prima samen. Er is ruimte genoeg en het is heel gezellig. We blijven hier nog wel even!”