Foto’s: Eric Westzaan
Weinigen is ontgaan dat het door Joseph Crouwel ontworpen Anatomiegebouw in de Bekkerstraat uitvoerig en langdurig is aangepakt. Het gebouw is schitterend geworden. Maar parkeerplekken namen de plaats in van het groen en er verscheen een fikse aanlegsteiger. Omwonenden zijn verontwaardigd en er verschenen artikelen in AD en DUIC. Begin september mocht iedereen komen kijken en horen wat er in en rond het gebouw ging gebeuren.
Freek Moolenaar, beheerder van het Anatomiegbouw, laat met groot enthousiasme het gerenoveerde pand zien. Hij wijst op het nieuwe logo met de omtrek van het gebouw en daarin een paard, hond en poes en de gerepareerde bakstenen die deels vervangen zijn door speciaal gebakken exemplaren. Hendrik van den Eijnde, ook verantwoordelijk voor de dieren van het Neude-postkantoor, maakte destijds de dierenkoppen bovenop de muren die in oude luister zijn hersteld. Boven de zware toegangsdeur prijkt de oude boog waarop in gouden letters Instituut voor Anatomie staat geschreven. Moolenaar: “Zo bijzonder. Die kregen wij terug van het universiteitsmuseum evenals de oude vitrinekasten. Sebastiaan Tesink, van diergeneesmiddelenbedrijf Curados, kocht het gebouw vijf jaar geleden en liet het met veel liefde voor architectuur opknappen. Architect Marcel Martensen, uit Wittevrouwen, kreeg de opdracht zoveel mogelijk originele zaken in ere te houden of te herstellen en de oorspronkelijke functies terug te brengen.”
De entree leidt naar de grote centrale hal waar een massieve bar van grijs-dooraderd marmer en spiegels blikken vangen. Erachter in de ronde uitbouw is de snijzaal, waar 12 snijtafels met draaikrukken klaar staan voor dierenartsenpractica. Onder het gerenoveerde glazen ronde dak op de tweede verdieping is een auditorium met 120 stoelen in zachte grijsschakeringen. In het souterrain flonkert een wijnkelder en kunnen 60 mensen lunchen in een restaurant met een volwaardige keuken.
Moolenaar: “Er zijn tien appartementen gebouwd op de eerste en tweede verdieping en Curados zit in de rechterflank van het gebouw. Een pijnpunt is wel de weigering van de vergunning voor de vlonder. Dat was zo goed bedacht, om onze gasten met een bootje op te halen vanuit de Grifthoek of het station. Een mooi vervoersplan, maar we hebben daar niet goed over gecommuniceerd, ook niet met de buurt. Dat doen we nu anders: we vertellen precies hoe het zit met onze nascholingen en wat men kan verwachten, parkeermogelijkheden voor nascholers in de Griftgarage bijvoorbeeld. Het stuk langs de waterkant wordt overigens weer een mooie tuin.” Raadpleging aan de deur van omwonenden en via de burensite Nextdoor wijst uit dat men niet happy is met de onduidelijkheid over wat er allemaal stond te gebeuren. De recente openheid en bijeenkomsten worden gewaardeerd, maar de stemming is behoedzaam. Worden er geen randjes opgerekt aan de mooie doelstellingen? Brengt men echt het verloren gegane groen weer terug? Maar Iedereen meldt ook het gerenoveerde gebouw práchtig te vinden en er erg trots op te zijn.