Het lijkt een rijtje gewone, niet bijster interessante huizen aan de Gildstraat ten zuiden van de Poortstraat. Een scherpe kijker ziet twee witgepleisterde huizen in het midden, met een trapgeveltje waarin het jaartal 1881 en daaronder de letters E, L en G uitspringen. De Evangelisch Lutherse Gemeente creëerde hier een hofje, waar ´fatsoenlijke geloofsgenoten´mochten wonen.

Tekst: Annet van den Akker

Els Hortensius, programmamedewerkster bij een organisatie voor ontwikkelingssamenwerking, kocht haar huis omdat ze de buurt heel leuk vond. “De bomen in de straat trokken me over de streep. De huizen lijken heel klein, maar binnen valt dat mee. Ik ben er pas na een paar jaar achtergekomen dat ik in een hofje woonde dat predikant Zimmerman van de Lutherse gemeente Utrecht liet bouwen. Het lijkt niet op een traditioneel hofje, want we hebben geen gemeenschappelijke tuin of entree. In 1996 kregen we een brief van de gemeente waarin stond dat onze panden op de gemeentelijke monumentenlijst geplaatst waren, en in aanmerking kwamen voor het witrode monumentenschildje aan de gevel. Er woonden hier gezinnen met acht kinderen, nu zijn er alleenstaanden, maar ook stellen met kinderen. Degen die hier weggaan doen dat altijd met spijt in het hart.”

Ruitjes voor verse lucht

Ingrid Mol, manager research en development en fotografe, kwam tien jaar geleden uit Engeland en wist, na negen jaar buitenland, niet waar ze een woning moest gaan zoeken. “Ik heb gekeken op sfeer en kwam zo in Wittevrouwen terecht. Toen ik dit huis bekeek woonde er een zwanger stel, stond er verse koffie met stroopwafels op tafel en was de sfeer leuk en warm door de balken en de oranje en groene muren. Alles is hier scheef, overal zijn hoekjes en je ziet nog de contouren van de oude bedstee. Ook de trap die met een rond boogje naar boven leidt, is nog origineel. In het hout zijn ruitjes uitgezaagd om de bedstee van verse lucht te voorzien. De gevel van onze huizen – nummers 115 tot en met 133 – is opgetrokken in 1923. Je ziet aan de zijkant van mijn huis nog de oude gevellijn. Ik wist dat het een monument was, en las in een boekje van buurvrouw Els dat behoeftige en fatsoenlijke Lutherse gezinnen hier tegen een voordelige huurprijs konden wonen. Dat geloof heb ik niet zo in me, maar ik woon hier fantastisch!”