Achtendertig jaar zat hij in de redactie van de Wijkkrant Wittevrouwen. Eén keer schreef hij een stukje, want schrijven: dat was niet zijn ding. Wel nieuws verzamelen, overal een praatje maken, rondkijken of hem iets opviel in de wijk. Dingen waar hij meer over wilde horen, van opvallende verbouwingen tot kleine nieuwtjes over wijkgenoten. Iedere dag kwam je hem wel ergens tegen op de fiets. De verzamelde nieuwtjes bracht hij mee naar de redactievergaderingen.

Verknocht was hij aan de wijkkrant. Hij dankte er zelfs zijn laatste baan aan. Een toenmalig redactielid tipte hem over een baan als ICT-er bij Hogeschool Utrecht. Daar heeft hij tot aan zijn pensioen met veel plezier gewerkt. Het was in de begintijd van het computergebruik in het onderwijs. Studenten raakten geregeld documenten kwijt; hij viste ze altijd weer op. Ze wisten niet waar ze het zoeken moesten van blijdschap als hij weer eens een afstudeerscriptie boven water had gehaald. Dat maakte hem daar razend populair.

Nico kwam bij de wijkkrant in 1987. Ze zochten iemand om de lay-out te doen. Dat was toen: stukjes overtypen en die teksten met behulp van een lichtbak op papier met blauwe lijntjes plakken. De koppen werden gemaakt met zogeheten wrijfletters. Die moesten zo recht mogelijk boven de getypte tekst worden geplakt. Daarna werden de beplakte vellen naar de drukker gebracht. Nico hield van dit soort werk. Hij deed het bijvoorbeeld ook voor het Nicaragua-comité.

De wijkkrant was er in die tijd vooral voor praktische hulp: informatie over verbouwen, belastingaangifte invullen, verpleging bij ziekte, en voor de gastarbeiders in de wijk. Er zou gesloopt worden en de wijk verpauperde. Mensen protesteerden daartegen. Dat zag je terug in de krant.
In de jaren daarna veranderde de wijk, er was projectmatige woningverbetering. De betere woningen zorgden voor hogere huizenprijzen. Langzaamaan werd het een yuppenwijk, maar Nico bleef rondfietsen en zijn oren en ogen gebruiken om nieuws te verzamelen voor zijn geliefde wijkkrant. Een paar jaar geleden zei hij nog dat hij zich niet kon voorstellen dat hij de wijkkrant ooit zo verlaten. Helaas is het nu toch zover gekomen. Op 18 september overleed Nico, 74 jaar oud.