“De happening van het jaar”, glundert Ben Starreveld als hij vertelt over het straatfeest van de Tak- en Bladstraat, dat in september voor de veertigste keer plaatsvond. “Mensen houden er rekening mee met hun vakantieplanning. Oud-bewoners komen ervoor terug.”
Het begon veertig jaar geleden, in 1985. Bep Botermans, al haar hele leven woonachtig in de Takstraat, is een van de initiatiefnemers. “Het idee ontstond bij mij in de woonkamer”, vertelt zij. “Op verjaardagen werd nog altijd enthousiast gepraat over de bevrijdingsfeesten van na de oorlog. In ’85 was de wijk heel anders, mensen kenden elkaar niet. We zijn gewoon maar begonnen, hebben zelf vlaggetjes gemaakt van oude tenten, tot de blaren in onze handen stonden. Die vlaggetjes zijn nog jaren gebruikt.”
Het straatfeest zorgt voor veel verbinding. Christel van Wijk woonde nog maar net in de straat toen Bep bij haar langs kwam en zei: “Welkom, je zit in de straatfeestcommissie!”
Het feest is ondertussen uitgegroeid tot een enorm spektakel. Dit jaar was het thema – hoe kan het anders – ‘Glitter & Glamour in de jaren 80’. Het was een echte jubileumeditie, met extra activiteiten zoals een goochelaar en een jarentachtig-megastoelendans in het Dressuurpark. Bep werd tijdens de opening benoemd tot erelid van de feestcommissie en kreeg een corsage opgespeld.
Vaste onderdelen zijn: schminken, spelletjes voor jong en oud met als afsluiting de touwtrekwedstrijd tussen de Tak- en de Bladstraat. Er is een welkom aan nieuwe buren en een lied voor een overleden straatgenoot. In de Takstraat is zoals altijd een gezamenlijk bereid diner – dit jaar met wel honderd man – aan lange tafels. De livemuziek wordt al jaren door de straatband verzorgd, waarbij het optreden van de achtjarige Fiene niet onvermeld mag blijven. Na de Silent Disco ging rond 3.30 uur het licht uit.
Op zondag gaat het feest nog even door: “Op zondagochtend rond half 10 loopt iedereen weer naar buiten”, vertelt Ben, “en dan drinken we een kopje koffie op het verlaten feestterrein. Het opruimen gaat eigenlijk vanzelf en voor je het weet zit je weer aan de lange tafels met twintig man te lunchen.”