Foto: Eric Westzaan

Zijn officiële pensioenpartij was al een jaar geleden, maar rijinstructeur Joep Soons heeft nog te veel plezier in zijn werk. Pas als zijn laatste twee leerlingen zijn geslaagd, valt definitief het doek voor Rijschool Wittevrouwen. Hoewel … “Mensen met rijangst blijven er altijd.”

Na vijftien jaar gedeeld lief en leed, en vele geboortekaartjes, bonbons, taarten en flessen wijn verder, gaat Joep Soons begin mei echt met pensioen. En rijdt ‘dat gekke autootje’ niet meer door de wijk. “In mei verloopt mijn licentie, dat leek me een goed moment voor mijn definitieve afscheid. Al blijft het geweldig mensen – soms al in een paar lessen – van hun rijangst af te kunnen helpen.” Kortom, Joep Soons zit, zoals hij het zelf noemt, ‘nog wat te overgangen’.

Vijftien jaar geleden startte hij Rijschool Wittevrouwen als noodoplossing om de crisis door te komen. Hij begon met studenten, later gevolgd door buurtbewoners, of beter gezegd: hun kinderen. Daarnaast richtte hij zich op iedereen voor wie autorijden niet vanzelf gaat. Bijvoorbeeld door ADHD, autisme of rijangst: mensen die zich in de auto onzeker zijn gaan voelen vanwege een ongeluk of andere ingrijpende gebeurtenis. “Ook iets leuks als een baby krijgen kan onzekerheid oproepen.” Maar voor al zijn leerlingen geldt dat hij de tijd neemt. “Tijd en rust, dat is Joeps kwaliteit,” vindt zijn vrouw Monique, “en zijn humor.”

In de beslotenheid van zijn lesauto kwamen vele verhalen en emoties voorbij. Leerlingen die zichzelf tegenkomen: altijd succesvol geweest, en dan wil dat autorijden, of dat rijexamen, maar niet lukken. “Ook met een getraumatiseerde leerling langs een beladen plek rijden, kan heftig zijn.” Maar hij gaf ook liefdesadvies en scriptiebegeleiding, at kaasjes aan de waterkant, en dronk vele bakken koffie met zijn leerlingen.

In die vijftien jaar is het niet alleen drukker geworden, er is ook meer ongeduld en agressiviteit. “Automobilisten halen soms de meest idiote toeren uit om jou voorbij te komen. En dan denken ze dat jouw leerling dat ook nog snapt.” Tegenwoordig moet een leerling laten zien dat hij zelfstandig met dergelijke situaties om kan gaan. “Het is iedere keer weer geweldig als dat lukt.”