De eerste wijkkrant die in het eigen archief bewaard is gebleven, dateert van oktober 1973 en ziet er allerliefst uit. Vijf dubbelgevouwen en -bedrukte A4-tjes, met op de voorzijde ‘Wittevrouwen Wijkkrant’, een schetsje van het stratenplan van de wijk en het Griftpark als zwarte schaduw met een vraagteken in het midden. De inhoud laat een tijd zien waarin de wijk er heel anders aan toe was dan nu.  

Veel ‘wijkkomitee’

Er zijn nóg twee wijkkranten uit 1973, maar van de jaren ’74 tot ’78 is er per jaar maar één krant bewaard gebleven. In 1977 verschijnt voor het eerst een logo: een cirkel met de letters W en V die gestileerde daken vormen. Er zijn geen advertenties, de gemeente subsidieert. Opvallend is de flinke lengte van de artikelen en de vrolijke cartoons van begenadigd tekenaar Jan van Teunenbroek. De vroegste wijkkranten staan sterk in het teken van het ‘wijkkomitee’ en buurthuis de Klopper, voorganger van de Warmoes. In de krant staat een uitgebreid programma van de Klopper met onderdelen als Huppelhonk (2-4 jaar), Instuif (6-9 jaar) en Meisjesklup (13-15 jaar). De nieuwe vaste rubriek ‘Bouwen’ biedt informatie over subsidies en doe-het-zelftips. Voor het in stand houden van de wijk is het dringend nodig om woningen op te knappen en geleidelijk aan vult dit onderwerp het grootste deel van de wijkkranten in de jaren zeventig. De wijk is aan het verkrotten en volgens het wijkkomitee moet gewaakt worden voor te grote concentraties studenten en gastarbeiders. In december luidt dé wens voor 1974: ‘een wijkpark op het vaalt-gasfabriekterrein’.

Acties met effect

De vier wijkkranten uit de periode ’74 tot ’77 staan bol van oproepen tot actie: tegen huurverhoging, tegen de bouw van Kalkar en tegen de ‘betonwoestijn’ Hoog Catharijne. De gezondheidszorg in de wijk laat te wensen over: ‘er is te weinig tijd voor het verdiepen in de klachten en problemen van de patiënt, voor sociale en psychische problemen wordt nu vaak valium en librium voorgeschreven’. In de wijkkrant van november 1975 is een kentering goed merkbaar: de gemeenteraad wijst Wittevrouwen aan als renovatiegebied. Net zoals in de wijkkrant van december 2020 maakt een redactielid een wandeling door de wijk, maar de ervaringen zijn anders: ‘Opvallend zijn veel verbouwingen, binnen en buiten, maar men ziet niet hoe de wijk erop achteruitgaat. Weinig groen, ontmoetings- en speelplekken’. Ook is er een oproep over het vaalt-gasfabriekterrein: de wijkbewoners eisen 100% van het terrein voor de wijk. Een jaar na het besluit over de verbetering van Wittevrouwen maakt de redactie van de krant de balans op: ‘Er is een jaar verloren gegaan. Nog steeds blijft de gemeente schromelijk achterwege’.

Huurdersverdriet

Vanaf 1978 zien de kranten er wat professioneler uit. Er is een actie tegen de sneltram naar de Uithof en Zeist en er wordt een vereniging opgericht voor de 1600 eigenaar-bewoners in Wittevrouwen. Het hofje aan de Goedestraat is aan het verkrotten, buurthuis de Warmoes wordt op 1 april geopend en de Gezondheidswinkel start met een slapeloosheidscursus. En er is blijdschap: de actie voor het Griftpark blijkt geslaagd! In de artikelen worden heel wat citaten gebruikt die de wenkbrauwen nu op zijn minst doen fronsen. In juni 1979 wordt geschreven over de opvang van Turkse en Marokkaanse kinderen op een school in de wijk. De leerkracht worstelt met het feit dat zij geen Nederlands spreken: “Elk Nederlands schoolboekje gaat van zinnetjes uit. Maar de Turkse konstruktie is heel anders. Bijvoorbeeld bij: het boek ligt op de tafel zeggen de Turken: boek tafel op ligt. Dan krijg je de meest kromme zinnen (…).” Het hoofd van een andere school meldt: “We laten ze wel toe, maar ik zeg meteen tegen die ouders dat ik niet weet hoe ik dat kind onderwijs moet geven.” Ook is in 1979 het achterstallige onderhoud van huizen door huiseigenaren een belangrijk onderwerp. Een huurster: “Wat echt nodig was, werd niet gemaakt. Toen mijn zoon bijvoorbeeld met leuning en al van de trap viel en ik dat aan de opzichter meldde, was zijn antwoord: ‘Hij is toch niet dood!’” In december worden huiseigenaren gedwongen om met het opknappen te beginnen, omdat er 51% huurverhoging is voor huizen zonder douche: ‘Pieterse (de opzichter) en de rechter vonden dat niet nodig. We hebben aan een gewoon douchecelletje genoeg. Dat is toch normaal!’ Heel voorspoedig loopt de verbouwing niet: ‘Inmiddels is een stuk vloer gemaakt. De verbouwing ligt nu weer stil, want de aannemer heeft een stukje van zijn duim gezaagd.’ Of de verbouwing ooit afkwam vertelt het verhaal niet. Het verhaal over 50 jaar Wijkkrant Wittevrouwen wordt wél vervolgd: in de aprilkrant staat een beschrijving van de periode 1980-1990.

Zie hier het verdere verhaal over de wijkkranten 1970-1980

Door Sietske Gerritsen & Annet van den Akker