Handig in het nieuwe Inspired (Biltstraat 47) zijn de spiegels boven de banken. Hierdoor kunnen wij ook onze linker en rechter buren goed in de ogen kijken. Belangrijk, want we zijn eindelijk eens niet met de wijkkrant bezig, maar met elkaar. De eerste groepscommotie ontstaat bij de menukaart met kleine letters. Theo houdt een kaarsje bij, Bert zoekt het op zijn smartphone, dames rukken Kruidvat-brillen uit de tas. En dan bestellen: antipasta, coquilles en gefrituurde sushi. Vooral de sushi is een aanrader. Enkele heerlijke wijnen later ontwaar ik hoofdgerechten als heilbot met een vinaigrette, eendenbout met zuurkool en een boterzachte ossenhaas. Sommige gerechten zijn aan de koude kant maar dat wordt goed opgelost. Het personeel is hier sowieso bijzonder alert en vriendelijk zonder gezemel als: ‘op een bedje van …’. Als iedereen melig wordt, krijgen we een verfrissende dessertwijn. Een enkeling neemt er een tiramisu bij, en dat blijkt genoeg om de hele redactie tot een hoger BMI te brengen. We gaan zo vrolijk weg dat we vergeten een plakbriefje achter te laten op de daarvoor bestemde muur.
Gelukkig dat we, met een kleinere delegatie van de redactie, stipt op tijd arriveren bij De keuken van Gastmaal (Biltstraat 5). Na onze digitale reservering kregen we namelijk een waarschuwing dat we niet te laat mogen komen… De ruimte is fris en licht ingericht. Maar de tafels staan zo dicht op elkaar dat we al snel intiem worden met de buren. Gelukkig zijn zij jong en mooi, maar je kunt het ook anders treffen. Ik krijg zijn wijn (op mijn blouse) en Ingrid vindt een onbesteld stukje zalm op haar bord. Het eten is hier biologisch. Dat gaat gepaard met serieuze toelichtingen op de gerechten. Veel blijkt ‘langzaam gegaard’. Misschien is daarom de hertensukade te droog? De oberes zal onze opmerking daarover doorgeven. Dat doet ze, maar dan aan een buurman die op dat moment hetzelfde hertje krijgt uitgeserveerd. Spijtig loert hij naar de stralende schelvis op het bord van zijn vriend. Ook de andere gerechten vallen goed: ik noem de forel met langoustine, een kwarteltje (al lang niet gegeten thuis) en een stevig stuk inktvis. Ook hier was het goed toeven.
Anne-Marie de Ruiter